دستگاه هواساز صنعتی به کمک کویل‌های سرد و گرم قادر به تنظیم دمای محیط در 4 فصل سال می باشد. اما چگونه می‌توان تنظیمات هواساز را به‌درستی برای تابستان و زمستان تغییر داد؟ در این مقاله، به بررسی نحوه تنظیم هواساز برای زمستان و تابستان پرداخته و توضیح خواهیم داد که نحوه تبدیل سرمایش به گرمایش هواساز و برعکس چگونه است.
هواساز صنعتی: دستگاهی چندفصله با قابلیت کارکرد تابستانی و زمستانی
هواساز صنعتی یک دستگاه تهویه چندفصله است که به‌طور کلی برای تأمین هوای مطبوع در فصول مختلف سال طراحی شده است. این دستگاه می‌تواند به‌طور همزمان در تابستان و زمستان به‌طور مؤثر عمل کند و نیازهای تهویه، سرمایش و گرمایش فضاهای مختلف را برآورده سازد. هواساز از سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی مختلف بهره می‌برد و قادر است به‌طور خودکار یا دستی به حالت تابستانی یا زمستانی تغییر کند.
در فصل تابستان، هواساز باید به گونه‌ای تنظیم شود که هوای خنک به فضای داخلی وارد کند و رطوبت هوا را کاهش دهد. در مقابل، در فصل زمستان، این دستگاه باید توانایی گرم کردن هوا را داشته باشد و دمای محیط را به مقدار دلخواه رسانده و در عین حال تهویه مناسب را فراهم کند. برای انجام این تغییرات، باید برخی تنظیمات و پارامترها در هواساز تغییر کنند.
اما تنظیم هواساز برای زمستان و تنظیم هواساز برای تابستان چگونه است؟ در ادامه توضیح میدهیم:
نحوه تنظیم هواساز برای زمستان (تبدیل سرمایش به گرمایش)
برای تبدیل هواساز از حالت سرمایش به گرمایش در فصل زمستان، ابتدا باید سیستم گرمایشی دستگاه فعال شود. یکی از رایج‌ترین سیستم‌های گرمایشی در هواسازها، کویل‌های آب گرم است. این کویل‌ها از یک سیستم گرمایشی مرکزی استفاده می‌کنند که آب گرم را از یک دیگ بخار یا سیستم مرکزی گرمایش تأمین می‌کند.
هواساز با عبور هوای سرد از این کویل‌ها، آن را گرم کرده و به فضای داخلی منتقل می‌کند. برای تنظیم هواساز برای گرمایش، ابتدا باید سیستم سرمایشی (چیلر یا کویل آب سرد) غیرفعال شده و سیستم گرمایشی (کویل آب گرم) به مدار وارد شود.
در این حالت، دمای هوای خروجی باید به گونه‌ای تنظیم شود که فضای داخلی را به دمای مطلوب رسانده و راحتی ساکنین را تأمین کند. علاوه بر این، برای استفاده بهینه از انرژی، می‌توان از سیستم‌های بازیابی حرارت استفاده کرد که هوای گرم شده را بازیابی کرده و از آن برای گرم کردن هوای ورودی استفاده می‌کنند.
با این تنظیمات، هواساز به‌طور مؤثر دمای محیط را افزایش می‌دهد و در عین حال تهویه مطلوب و هوای تازه را وارد فضای داخلی می‌کند. این تغییرات معمولاً به‌صورت خودکار با استفاده از سیستم‌های کنترل دما و ترموستات‌ها انجام می‌شود، به طوری که هواساز به‌طور خودکار به حالت گرمایشی تغییر وضعیت می‌دهد.
مراحل تغییر تنظیمات هواساز برای تبدیل به حالت گرمایشی
تغییر مدار کویل‌ها:
یکی از مهم‌ترین مراحل برای تغییر هواساز از سرمایش به گرمایش، تغییر سیستم کویل‌ها است. در حالت سرمایش، هواساز از کویل‌های آب سرد برای خنک کردن هوا استفاده می‌کند. اما در حالت گرمایش، باید کویل‌های آب گرم به سیستم وصل شوند.
این کار معمولاً با تغییر در مسیر جریان سیال انجام می‌شود. در بیشتر هواسازها، این تغییرات به‌طور خودکار توسط یک سیستم کنترل یا شیرهای سه‌طرفه که جریان آب را به سمت کویل‌های گرم هدایت می‌کنند، انجام می‌شود.
تنظیم دمای هوا:
پس از تغییر به کویل‌های آب گرم، باید دمای هوای خروجی هواساز تنظیم شود تا دمای مناسب برای فضای داخلی فراهم گردد. سیستم ترموستات هواساز این تنظیمات را انجام می‌دهد. با فعال شدن کویل‌های آب گرم، دمای هوای خروجی معمولاً بین ۲۰ تا ۲۲ درجه سانتی‌گراد تنظیم می‌شود تا فضای داخلی به دمای مطلوب برسد.
تغییر جهت جریان هوا:
در برخی سیستم‌ها، جهت جریان هوا نیز باید تغییر کند. در سیستم‌های سرمایشی، ممکن است جریان هوا از طریق یک مسیر خاص عبور کند که مخصوص تهویه سرد است. در حالت گرمایش، این مسیر جریان هوا باید به گونه‌ای تنظیم شود که هوای گرم از کویل‌ها عبور کرده و به فضای داخلی منتقل شود.
غیرفعال کردن سیستم‌های سرمایشی:
در این مرحله، تمام سیستم‌های سرمایشی باید غیرفعال شوند. به عنوان مثال، اگر دستگاه دارای چیلر برای سرمایش باشد، باید این سیستم از مدار خارج شود. این کار معمولاً به‌صورت خودکار توسط سیستم‌های کنترل دمای هواساز انجام می‌شود تا از هدررفت انرژی و استفاده همزمان از دو سیستم جلوگیری شود.
تمام این تغییرات معمولاً توسط سیستم‌های کنترل هوشمند یا ترموستات‌ها انجام می‌شود و کاربر یا تکنسین فقط باید از طریق پنل کنترل دستگاه مطمئن شود که همه تنظیمات به درستی اعمال شده‌اند. در بعضی از سیستم‌ها، تغییر از سرمایش به گرمایش به‌طور خودکار و در پاسخ به تغییر دما و نیاز به گرمایش در فضا انجام می‌شود.
نحوه تنظیم هواساز برای تابستان (تبدیل گرمایش به سرمایش)
برای تبدیل هواساز از حالت گرمایش به سرمایش در فصل تابستان، برخی تنظیمات باید تغییر کند تا هوای داخلی به دمای خنک و مناسب تبدیل شود. ابتدا باید سیستم گرمایشی (کویل‌های آب گرم یا هیتر) غیرفعال شود و سیستم سرمایشی فعال گردد.
در حالت سرمایش، هواساز از کویل‌های آب سرد یا چیلرها برای خنک کردن هوا استفاده می‌کند. این تغییرات معمولاً به‌طور خودکار توسط سیستم کنترل دما یا ترموستات‌های هواساز انجام می‌شود.
در فصل تابستان، هواساز باید دمای خروجی را به‌گونه‌ای تنظیم کند که فضای داخلی را خنک نگه دارد. معمولاً دمای هوای خروجی در تابستان باید در حدود ۱۸ تا ۲۲ درجه سانتی‌گراد تنظیم شود.
در این حالت، هواساز از سیستم‌های سرمایشی مانند چیلرها یا کویل‌های آب سرد برای خنک کردن هوا استفاده می‌کند. علاوه بر این، سیستم رطوبت‌زدای هواساز (در صورت وجود) باید فعال شود تا رطوبت هوا کاهش یابد و هوای داخل فضا خشک و خنک باقی بماند.
همچنین در برخی سیستم‌ها، جهت جریان هوا باید تغییر کند تا هوای سرد به‌طور مؤثر در تمام فضا توزیع شود. این تغییرات ممکن است به‌صورت دستی یا خودکار انجام شود، اما در بیشتر سیستم‌ها این تغییرات به‌طور خودکار توسط سیستم‌های کنترل و سنسورها انجام می‌شود تا انرژی بهینه مصرف شود و تهویه مناسبی برای فصل تابستان فراهم گردد.
ظرفیت هوادهی هواساز در تابستان و زمستان متفاوت است؟
بله، ظرفیت هوادهی هواساز در تابستان و زمستان معمولاً متفاوت است. این تفاوت به عوامل مختلفی مانند نیاز به سرمایش یا گرمایش و شرایط محیطی وابسته است. در اینجا توضیحاتی در مورد این تفاوت‌ها آورده شده است:
1. ظرفیت هوادهی در تابستان (سرمایش):
- در فصل تابستان، هواساز به منظور کاهش دمای محیط و تامین هوای خنک برای فضا طراحی می‌شود. در این حالت، وظیفه هواساز تهویه هوای گرم و مرطوب از محیط و تأمین هوای خنک است.
- برای انجام این کار، ظرفیت هوادهی معمولاً باید بیشتر باشد تا هوای سرد به سرعت و به مقدار کافی در فضا توزیع شود. در نتیجه، هواساز در تابستان باید جریان هوای بیشتری را برای خنک کردن محیط فراهم کند.
2. ظرفیت هوادهی در زمستان (گرمایش):
- در فصل زمستان، هواساز به منظور گرم کردن فضا و ایجاد راحتی بیشتر در محیط عمل می‌کند. در این حالت، هواساز هوای گرم را از طریق سیستم گرمایشی مانند کویل‌های گرمایشی به محیط منتقل می‌کند.
- در این زمان، نیاز به هوای گرم است، اما جریان هوای کمتری نسبت به حالت سرمایش لازم است. زیرا هوای گرم به راحتی در فضا پخش می‌شود و نیازی به ظرفیت هوادهی بالا برای ایجاد راحتی وجود ندارد. در این حالت، ظرفیت هوادهی هواساز ممکن است کاهش یابد، چرا که هدف تامین گرما است نه خنک کردن محیط.
دیدگاهتان را بنویسید